Sessizleşen Bir Şehir: Ferdi Zeyrek’in Ardından

Bazı isimler, bir tabeladan ya da seçim pusulasından ibaret değildir. Onlar yaşarken şehre karışır, sokaklara siner, insanların dilinde değil kalbinde yer eder. Ferdi Zeyrek, işte böyle bir isimdi. Şimdi Manisa’nın üstüne çöken bu hüzün, yalnızca bir yöneticinin ardından duyulan yas değil; bir dostun, bir evladın, bir yol arkadaşının kaybıdır.

Mimardı, ama sadece binaları değil, gönülleri de inşa etmeyi bilirdi. Politikacıydı ama laf cambazlığı, tirollerle yalanlarla değil, halkla göz hizasında kurulan diyaloğa inanırdı. Belediye başkanıydı, evet, ama o görevi bir iktidar, yada zenginleşme aracı olarak değil, emaneti taşıma mesuliyetiyle üstlenmişti.

Ferdi Zeyrek’i tanıyanlar anlatıyor: O, toplantı salonlarında değil, pazar yerlerinde nefes alırdı. Resmi törenlerde değil, bir yaşlının elini tutarken kendini bulurdu. Kalabalıklar onu alkışladığı için değil, o bir çocuğun başını okşarken gerçekten gülümsediği için sevilirdi. Çünkü o, “başkan” sıfatını önünde taşımazdı; halkın arasına karışırken onu geride bırakırdı.

Onun döneminde Manisa değişmedi sadece; Manisalılar da değişti. Çünkü adaletin, eşitliğin ve vicdanın mümkün olduğuna dair yeniden inandılar. “Yapılamaz” denilen işler yapıldı, “ulaşılamaz” denilen yerlere ulaşıldı. Ama belki de en önemlisi, “dinlenmez” denilen sesler duyulmaya başlandı.

Ferdi Zeyrek’in ardından şehir biraz daha sessiz şimdi. Sanki kaldırımlar ayak seslerini bekliyor, meydanlar o sakin ses tonuyla yapılan konuşmaları… Çünkü bir insanı asıl kaybettiğinizde değil, onun yokluğunda şehrin dili değiştiğinde anlarsınız.

Ferdi Zeyrek’i tanımamış olanlar için bu yazı bir davet: Onu tanımak için Manisa sokaklarına çıkın. Bir çocuk parkında, bir sulanan fidanın gölgesinde, bir kadının gülümseyen yüzünde mutlaka izine rastlarsınız.

Onu tanımış olanlar içinse bu yazı bir söz: Onun hayalini kurduğu şehir, bir gün mutlaka tamamlanacak. O şehirde kibir değil tevazu, yalan değil dürüstlük, gösteriş değil emek hüküm sürecek.

Mekânın cennet, devrin daim olsun Ferdi Zeyrek… Sen Manisa’ya yollar değil, bir vicdan haritası çizdin. Ve biz, o haritada yürümeye devam edenleri izleyeceğiz.