Köprüden Erman Çetin Geçti

Buda’ya atfedilen, çok sevdiğim bir söz vardır:
“Hayat bir köprüdür, üzerine ev inşa etmeyin; bir nehirdir, kıyısına tutunmayın; bir spor salonudur, zihninizi koşulların aygıtı üzerinde geliştirmek için kullanın; bir yolculuktur, çıkın ve yürüyün.”
Yani, hayat bir köprüdür; üzerinden geçip gidin.

İşte o köprüden sevdiğim kardeşim Erman Çetin geçti… Hem de çok hızlı bir şekilde.

2014 yılından 2023 yılına kadar, tam dokuz yıl birlikte çalıştık. Farklı dünya görüşlerimize rağmen bu süre zarfında yüzlerce köşe yazısını kendisine gönderdim. Hiç sorgulamadı, yayınladı. Abi-kardeş gibi, büyük bir uyum içinde çalıştık. Çok şey paylaştık.

Çine’de daha çocuk yaşlarda, babasının yanında gazete dağıtarak basın hayatına adım atan Erman Çetin, çekirdekten yetişmiş bir gazeteciydi. Kendine özgü tarzı ile Aydın basınında kısa sürede fark yarattı. Yarattığı Aydınpost markasını ilk günden bu yana sürekli geliştirdi. Aydınpost, sadece ilimizde değil, tüm ülkede takip edilen bir yayın organı haline geldi. Genç yaşta başladığı medya serüveninde gösterdiği başarıyla, Aydın’da sektöründe kısa sürede zirveye oturdu.

Gördüğü yanlışları, kim olursa olsun, cesurca dile getirirdi. Bunları çekinmeden haberleştirir, gündem oluştururdu. Kurduğu marka ile öne çıktı; öyle ki, “diğer basın bir yana, Erman Çetin bir yana” durumu doğdu. Her Pazartesi, Aydın’da herkes onun yazısını merakla bekler oldu. Yazdıkları, başka basın organlarına yön gösterdi.

Marjinal sayılabilecek üslubu zaman zaman dikkatleri ve eleştirileri üzerine çekse de bu durumdan rahatsızlık duymadı. Kimseye kin gütmeden yazdı. Hatta kendisine karşı düşmanca davrananlara bile sakinlikle yaklaştı. Bu duruşunun karşılığını, onu sonsuzluğa uğurlarken gördük. Kendisine karşı olanlar bile oradaydı. Demek ki yazdıkları doğruydu, eleştirileri yerindeydi.

Uzun süredir Aydın Gazeteciler Cemiyeti Başkanı olmak istiyordu. Bu hayaline bu yılın Ocak ayında kavuştu. Ancak ne yazık ki, daha birçok kişi –ben dahil– kendisine hayırlı olsun ziyareti bile yapamadan, 45 yaşında aramızdan ayrıldı. Daha çok erkendi. Bu kente vereceği daha çok şey vardı. En verimli çağında aramızdan ayrılması, taraflı tarafsız herkesi derinden üzdü.

Işıklar içinde uyusun Erman kardeşim. Yattığı yer onu incitmesin.

“Ölüm, bilginin son bulması, isteğin bitmesidir.” – Buda